Implantacja rozrusznika serca to dla wielu pacjentów moment przełomowy – powrót do stabilnego rytmu serca oznacza poprawę jakości życia, ale rodzi też pytania o przyszłość zawodową. Czy możliwa jest dalsza praca fizyczna? Jakie aktywności są dozwolone, a których należy unikać? Wokół tych kwestii narosło wiele mitów – czas się z nimi rozprawić.
Praca z rozrusznikiem – kiedy jest bezpieczna?
Wszczepienie rozrusznika nie oznacza rezygnacji z życia zawodowego. Wręcz przeciwnie – wielu pacjentów wraca do pracy już kilka tygodni po zabiegu, pod warunkiem że ich stan zdrowia na to pozwala. Kluczowe jest tu nie samo posiadanie urządzenia, ale ogólna kondycja serca, tolerancja wysiłku i charakter wykonywanej pracy.
Nie każda praca fizyczna wiąże się z ryzykiem. Prace lekkie, które nie wymagają znacznego wysiłku i nie obciążają górnych partii ciała, zazwyczaj są bezpieczne. Zagrożenie pojawia się tam, gdzie występują silne wstrząsy, drgania, pole elektromagnetyczne lub długotrwałe unoszenie ramion powyżej linii barków. To właśnie takie czynniki mogą zakłócić pracę urządzenia lub prowadzić do jego przemieszczenia.
Ważne jest również unikanie kontaktu z maszynami generującymi silne pole magnetyczne – jak spawarki, urządzenia do rezonansu magnetycznego czy niektóre maszyny przemysłowe. Dla pacjentów z rozrusznikiem kontakt z takimi urządzeniami może być przeciwwskazany ze względu na ryzyko zakłóceń w pracy układu stymulującego.
Jakie zawody mogą być problematyczne?
Niektóre profesje są mniej przyjazne dla osób z rozrusznikiem. Do zawodów potencjalnie niebezpiecznych należą m.in. spawacze, elektrycy wysokiego napięcia, operatorzy ciężkiego sprzętu, pracownicy kolei oraz osoby pracujące przy liniach wysokiego napięcia lub w miejscach, gdzie występują silne drgania mechaniczne. W tych przypadkach powrót do pracy może wymagać konsultacji lekarskiej i zmiany stanowiska.
Nie oznacza to jednak całkowitego zakazu pracy. Często wystarczy zmiana zakresu obowiązków, ograniczenie kontaktu z konkretnym sprzętem lub przeniesienie do działu administracyjnego. Zdolność do pracy ocenia lekarz medycyny pracy na podstawie dokumentacji kardiologicznej i ewentualnych zaleceń specjalisty.
Warto pamiętać, że wiele osób z rozrusznikiem bez problemu wykonuje zawody o umiarkowanym wysiłku fizycznym – od pracowników biurowych, przez nauczycieli, po kierowców. Najważniejsze jest, by nie przekraczać indywidualnych ograniczeń i nie narażać się na powtarzalne przeciążenia.
Jak zadbać o bezpieczeństwo w miejscu pracy?
Osoby z rozrusznikiem powinny mieć świadomość potencjalnych zagrożeń w swoim środowisku pracy. Nie chodzi o życie w strachu, lecz o rozsądną profilaktykę. Wystarczy wprowadzić kilka prostych zasad: unikać pracy w pobliżu źródeł silnego pola elektromagnetycznego, nie dźwigać ciężarów nad głową i informować przełożonych oraz współpracowników o posiadanym urządzeniu.
Dobrym rozwiązaniem jest noszenie przy sobie karty informacyjnej rozrusznika oraz regularne kontrole u lekarza prowadzącego. Monitorowanie działania urządzenia pozwala wykryć ewentualne nieprawidłowości na wczesnym etapie i dostosować tryb życia do aktualnych potrzeb organizmu.
Wielu pracodawców dostosowuje stanowisko pracy do możliwości zdrowotnych pracownika, a prawo pracy w Polsce chroni osoby z wszczepionym rozrusznikiem przed dyskryminacją. Z perspektywy przepisów – posiadanie urządzenia nie przekreśla możliwości zatrudnienia, o ile nie zagraża to zdrowiu pracownika ani jego otoczenia.
